- dysydent
- [дисидент]
mдисидент polit.
Słownik polsko-ukraiński. 2014.
dysydent
Look at other dictionaries:
dysydent — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. dysydentncie; lm M. dysydentnci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w systemach totalitarnych (szczególnie w komunizmie) człowiek jawnie przeciw stawiający się panującej ideologii i … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dysydent — m IV, DB. a, Ms. dysydentncie; lm M. dysydentnci, DB. ów 1. «osoba otwarcie występująca przeciwko panującemu systemowi politycznemu i narażona z tego powodu na represje» 2. hist. «odstępca od dogmatów kościoła panującego na danym terenie; w… … Słownik języka polskiego
dysydencki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, dysydenckiccy, {{/stl 8}}{{stl 7}}od rz. dysydent, zwłaszcza w zn. 1.: Pisma, książki dysydenckie. Wkrótce ruch dysydencki stanie się przestarzały. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
